O psihoterapiji postoje različite pretpostavke, zablude i predrasude, ona intrigira i kod
ljudi budi raznovrsna poimanja i asocijacije na nju. Sam pojam psihoterapija čine reči psyche, što
označava duh ili dušu i therapeia, što predstavlja isceljenje, lečenje, tretman, te bi na našem
jeziku psihoterapija značila lečenje duše. Ona obuhvata grupu postupaka, procedura i metoda
koje se koriste za lečenje psihičkih smetnji, stanja i poremećaja. Njen cilj je da najpre otkrije
koje su to poteškoće sa kojima se pojedinac suočava, da im nađe uzrok i da pristupi otklanjanju
određene psihičke smetnje zbog koje klijent dobrovoljno, bez pritiska okoline, traži pomoć
psihoterapeuta.
Psihoteraput Irvin Jalom govori o razlici između toga kakve stvari jesu, što se odnosi na
fizički izgled, stil, imovinu ili prestiž. Sa druge strane, okretanjem ka onome što mi jesmo,
spremni smo da sagledamo svoje postojanje, smrtnost i ostale nepromenljive karakteristike
života i da iz te pozicije napravimo značajne životne promene. Psihoterapija je put koji nas
suočava sa sopstvenom odgovornošću, uz nastojanje da se izgradi autentičan život koji čine
angažovanja, povezivanje sa ljudima i traženje smisla.
Da bi se pojedinac pokrenuo na ovakav vid posmatranja sebe i sveta oko sebe, obično je
potrebno snažno ili nepovratno iskustvo koje otvara oči. Neretko su ovakva iskustva razlog
obraćanja psihoterapeutu, kao na primer: bol zbog gubitka važne osobe, bolest koja ugrožava
život, raskid partnerske veze, važna životna prekretnica poput jubilarnih rođendana i godišnjica
bitnih događaja, katastrofalna trauma, gubitak posla ili promena karijere, prelazak iz jedne
životne faze u drugu, snovi koji šalju moćne poruke… Prethodno navedena iskustva ne iscrpljuju
sve situacije koje mogu dovesti do preokreta u percipiranju života, ali su neki od primera kako
suočavanje sa životnim preokretom, može podstaći pojedinca da krene putem promene i
nalaženja funkcionalnijih načina za kretanje kroz život.
Dešava se da se klijet oseća loše, ali da ne može da razluči šta je narušilo njegovu
psihičku dobrobit. Kroz rad sa psihoterapeutom može bolje upoznati sebe, te i sama psihoterapija
postaje iskustvo koje otvara oči. Prema pomenutom autoru, klijent i terapeut su saputnici, a
glavno sredstvo terapijske pomoći je što se klijent otvara drugoj osobi, a ona ga i dalje prihvata.
Ovakav neponovljiv i jedinstven odnos koji klijent ostvaruje sa svojim psihoterapeutom, postaje
korektivno emocionalno iskustvo, koje se postiže u sigurnoj atmosferi psihoterapije.
Pojedinac se na svakodnevnom nivou suočava sa brojnim izazovima, a kada se sagleda
njegova celokupna životna istorija, u njoj se mogu naći periodi i događaji koji su predstavljali
pretnju za njegovo psihičko blagostanje i potencijalno ugrozili psihički kvalitet života. Među
velikim brojem psihoterapijskih modaliteta, ukoliko oseća potrebu i motivaciju, klijent može
pronaći za njega najprijemčivi način da se suoči sa svojim patnjama i spoticanjima, da olakša
njihovo prevazilaženje, ali i da spozna sopstvene potencijale i kvalitete i teži ka integritetu i
samoostvarenju ličnosti.
Autor: Marija Stankov
Izvori:
Erić, Lj., Dimitrijević, A. i sar. (2018). Psihoterapija. Clio: Beograd
Jalom I. (2014). Čari psihoterapije. Psihopolis: Novi Sad
Jalom, I. (2014). Gledanje u sunce. Psihopolis: Novi Sad
Jerotić, V. (2018). Iz psihoterapije i psihijatrije. Ars Libri: Beograd
Serbian 
English